Grupa Europejskich Konserwatystów i Reformatorów w Parlamencie Europejskim przyjęła swoje propozycje dotyczące reformy wspólnej polityki rybołówstwa przed ujawnieniem planów Komisji Europejskiej, co nastąpi w przyszłym miesiącu.

Deklarację przyjęto po debacie z brytyjskim ministrem rybołówstwa Richardem Benyonem.

Koordynator grupy ECR ds. rybołówstwa europoseł Marek Gróbarczyk oraz wiceprzewodniczący parlamentarnej Komisji Rybołówstwa europoseł Struan Stevenson z zadowoleniem przyjęli te propozycje. Struan Stevenson powiedział:

„Grupa ECR przyjęła solidną propozycję, która przenosi zadanie zarządzania rybołówstwem z brukselskich biur do basenów morskich i która określa twarde stanowisko w kwestii odrzutów ryb.”


DEKLARACJA WINDSORSKA – KLUCZOWE ZASADY REFORMY WSPÓLNEJ POLITYKI RYBOŁÓWSTWA

Reforma wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) stworzyła wiele możliwości dla nowych pomysłów na przeniesienie odpowiedzialności na zainteresowane podmioty i zakończenie odgórnego mikrozarządzania z Brukseli, które od dziesięcioleci nęka sektor rybołówstwa. Kluczowe znaczenie ma to, żeby zreformowana wspólna polityka rybołówstwa zapewniła zrównoważoną przyszłość w odniesieniu do zasobów rybnych, rybaków i ich środowisk. Komisja opublikuje projekt wniosku w połowie 2011 r. i powinniśmy przeprowadzić kampanię na rzecz włączenia do niego następujących kwestii:

1. Należy wprowadzić jasne zobowiązanie do przeniesienia odpowiedzialności za zarządzanie codziennymi sprawami rybołówstwa na państwa członkowskie. Konserwatyści opowiadają się za tym od wielu lat. Jako strażnik Traktatu Komisja nadal będzie wyznaczała ramy wspólnej polityki rybołówstwa i zapewniała spektrum opcji zarządzania, z których państwa członkowskie mogą wybrać systemy zarządzania rybołówstwem najbardziej odpowiednie dla ich łowisk.

2. Główny nacisk reformy powinien koncentrować się wokół podejścia opartego na ekosystemie oraz na maksymalnym podtrzymywalnym połowie w połączeniu z zarządzaniem opartym na prawach połowowych i planami wieloletnimi. W celu ochrony i uwzględnienia zasady względnej stabilności prawa powinny dotyczyć basenów morskich bez możliwości przenoszenia między państwami członkowskimi. Biorąc pod uwagę, że około 10% światowych wyładunków jest obecnie certyfikowanych bądź poddawanych ocenie przez Radę Zarządzania Zasobami Rybnymi (MSC) pod kątem zrównoważonego rybołówstwa, państwa członkowskie powinny zabiegać o uzyskanie certyfikatu MSC dla całego unijnego rybołówstwa przemysłowego.

3. Należy wprowadzić jednoznaczną strategię zakończenia odrzutów ryb. W UE mogłoby to wiązać się z wieloma możliwościami m.in. w ramach połowów wielogatunkowych z pewną formą kwot połowowych lub systemem pożyczek dla rybołówstwa, stosowaniem zachęt dla rybaków, połączonym z instalacją telewizji przemysłowej. Należy również prowadzić przejrzystą politykę ochrony i utrzymania sektora rybołówstwa przybrzeżnego, angażującego mniejsze statki, oraz uznania znaczenia rybołówstwa słodkowodnego i wędkarstwa rekreacyjnego. System oparty na ilości dni na morzu może być łatwiejszy do zastosowania i monitorowania w odniesieniu do mniejszych łodzi.

4. Należy doprowadzić do poprawy wydajności i jakości prac badawczych na użytek rybołówstwa oraz poprawy koordynacji działań pomiędzy rybakami a naukowcami.

5. Musi istnieć oddolne podejście do wyznaczania morskich obszarów chronionych oraz wyznaczania innych obszarów na terenach ujść rzek lub obszarach morskich do realizowania projektów energetycznych z pełnym uwzględnieniem strategii planowania przestrzennego w ramach zintegrowanej polityki morskiej oraz konsultacji i zaangażowania zainteresowanych stron.

6. Decyzje dotyczące rozwiązań technicznych należy podejmować na poziomie państw członkowskich w ramach przepisów ogólnych wyznaczonych przez Komisję.

7. Komisja powinna przesłać państwom członkowskim ogólne wytyczne dotyczące odpowiednich kar za łamanie regulacji w zakresie rybołówstwa i działalność przestępczą związaną z rybołówstwem w celu zapewnienia równych szans pod względem rozpatrywania takich wykroczeń przez sądy.

8. Nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy muszą zostać uznane za działalność przestępczą przez wszystkie państwa członkowskie i traktowane jako takie przez siły porządkowe i sądy.

9. Powinny istnieć nowe, zaktualizowane formy wsparcia dla unijnego sektora akwakultury razem z ujednoliconymi i uproszczonymi kontrolami przewidzianymi w przepisach, co umożliwiłoby temu sektorowi konkurowanie z producentami spoza UE na takich samych warunkach.

10. Międzynarodowe umowy o partnerstwie z państwami trzecimi muszą uwzględniać zarówno szanse połowów dla unijnych statków oraz ochronę zasobów rybnych, zatrudnianie miejscowych rybaków, wyładowywanie lokalnych połowów w celu ochrony miejsc pracy w przetwórstwie i rynków lokalnych, a przede wszystkim, właściwy audyt i nadzór.