Szczecin, dnia 11 czerwca 2012 r.

Nasz znak: MEP / VII / 65 / 12

Dotyczy: Pytanie wymagające odpowiedzi pisemnej do Komisji Europejskiej zgodnie
z art. 117 Regulaminu Parlamentu Europejskiego

Pan

José Manuel Barroso

Przewodniczący Komisji Europejskiej

Szanowny Panie Przewodniczący,

działając w oparciu o art. 117 Regulaminu Parlamentu Europejskiego, niniejszym przedkładam do Komisji Europejskiej pytanie wymagające odpowiedzi pisemnej – w sprawie dopuszczalności udzielenia przez polski rząd pomocy publicznej w celu odbudowy przemysłu stoczniowego w Polsce.

W dniu 6 listopada 2008 Komisja Europejska wydała decyzję w sprawie likwidacji stoczni w Gdyni i Szczecinie. W treści decyzji rozstrzygnięto, że polski rząd udzielił obydwu stoczniom pomocy publicznej niezgodnie z prawem Unii Europejskiej. Wskazano, że rząd krajowy nie miał prawa wspomagać tych przedsiębiorstw środkami pochodzącymi z budżetu państwa w postaci pożyczek bezpośrednich oraz gwarancji płatniczych i eksportowych. W wyniku decyzji Komisji, obydwie stocznie zostały zlikwidowane, czego efektem było zwiększenie się poziomu strukturalnego bezrobocia oraz w wydatny sposób pogorszyła się kondycja gospodarcza regionu Pomorza Zachodniego i Środkowego, a także doszło do likwidacji wielu zakładów pracy w środkowej i południowej części Polski, które stale kooperowały z zakładami stoczniowymi.

W ostatnim czasie, serwisy internetowe (m.in. serwis Bloomberg.net) podały informację, że władze niemieckie, a w tym rząd landu Meklemburgii - Pomorze Przednie, zdecydował o udzieleniu pomocy publicznej dwóm niemieckim stoczniom
w Wolgaście i Stralsundzie. Pomoc miałaby postać bezpośredniego transferu pieniężnego w kwocie 100 mln euro. Co więcej, Minister Gospodarki w rządzie Meklemburgii - Harry Glawe wskazał, że na tej pożyczce pomoc udzielana tym stoczniom się nie zakończy, gdyż władze landu są zdeterminowane, aby pomagać tym stoczniom tak długo, jak będzie to potrzebne, co wiąże się przecież z dalszym współfinansowaniem ich działalności.

Jedną z podstawowych zasad prawa, wspólną dla tradycji prawnych wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej jest równe traktowanie wszystkich uczestników obrotu prawnego. Oznacza to, że każdy podmiot, który znajduje się w tożsamej relewantnie sytuacji, musi zostać potraktowany – czy to przez rząd narodowy, czy też organy wykonujące jurysdykcję w imieniu Unii Europejskiej – w sposób pozbawiony jakiejkolwiek dyskryminacji. Dotyczy to również pozycji, uprawnień poszczególnych państw członkowskich i prowadzących na ich terytorium przedsiębiorstw.

W tym zakresie, Komisja Europejska również zobowiązana jest do takiego traktowania podmiotów prawa, aby na skutek jej działań, nie pogorszyła się sytuacja adresatów jej władczych oddziaływań. Zgodnie bowiem z art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, Unia działa na rzecz trwałego rozwoju Europy, którego podstawą jest zrównoważony wzrost gospodarczy oraz stabilność cen, społeczna gospodarka rynkowa o wysokiej konkurencyjności zmierzająca do pełnego zatrudnienia i postępu społecznego oraz wysoki poziom ochrony i poprawy jakości środowiska. Dodatkowo zwalcza dyskryminację, nadto wspiera spójność gospodarczą, społeczną
i terytorialną oraz solidarność między Państwami Członkowskimi. W myśl zaś art. 8 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, we wszystkich swoich działaniach Unia zmierza do zniesienia nierówności. Ponadto, wedle art. 10 TFUE, przy określaniu
i realizacji swoich polityk i działań Unia dąży do zwalczania wszelkiej dyskryminacji.

W przypadku zatem, gdy Komisja Europejska akceptuje udzielenie pomocy publicznej przez władze niemieckie dwóm stoczniom działającym na terytorium Republiki Federalnej Niemiec, tj. przedsiębiorstwom w Wolgaście i Stralsundzie, również dla polskiego rządu otwiera się możliwość podjęcia działań polegających na udzieleniu pomocy publicznej. Celem takiej interwencji miałaby być odbudowa polskiego przemysłu stoczniowego, który upadł na skutek decyzji Komisji Europejskiej. Pomoc publiczna powinna zostać przeznaczona na odbudowę substratu majątkowego i potencjału produkcyjnego upadłych stoczni, pozyskanie i przeszkolenie pracowników oraz zakup dóbr i usług umożliwiających wznowienie produkcji.

W wyżej przywołanym kontekście, wskazać należy, że udzielenie pomocy publicznej w celu odbudowy przemysłu stoczniowego w Polsce, byłoby nie tylko zrównaniem pozycji prawnej przedsiębiorców prowadzących działalność na terenie Niemiec i Polski, a tym samym zlikwidowanie stanu ich dyskryminacji, ale również – takie działanie zakwalifikować należy, jako zgodne z postanowieniami Rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz.U. UE seria L z 1999 r. Nr 83 poz. 1 ze zm.). Przedmiotowy akt prawny umożliwia Komisji Europejskiej wyrażenie zgody na udzielnie pomocy publicznej wpływającej na funkcjonowanie runku wspólnotowego, po przedstawieniu w tym zakresie stosownego wniosku państwa członkowskiego. Oznacza to, że gdyby Komisja Europejska zaakceptowała plan restytucji polskiego przemysłu stoczniowego, możliwa byłaby jego odbudowa, czego niezbędnym elementem jest udzielenie pomocy, umożliwiającej odtworzenie majątku i rozpoczęcie produkcji.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 117 Regulaminu Parlamentu Europejskiego, kieruję do Komisji Europejskiej następujące pytania:

1. Czy Komisja Europejska przestrzegać będzie zasady równości wszystkich uczestników obrotu prawnego i wynikający z niej zakaz niedyskryminacji, a tym samym zezwoli na udzielenie przez polski rząd pomocy publicznej w celu odbudowy przemysłu stoczniowego w Polsce – w przypadku złożenia wniosku w trybie przewidzianym w Rozporządzeniu Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE ?
2. Czy w oparciu o postanowienia art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 8 i 10 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz regulacje wyżej przywołanego Rozporządzenia Rady, możliwe będzie udzielenie pomocy publicznej w celu odbudowy przemysłu stoczniowego w Polsce na zasadach nie gorszych i w kwotach nie niższych, niż zostało to przewidziane dla niemieckich stoczni w Wolgaście i Stralsundzie, co zostało już zagwarantowane przez władze rząd landu Meklemburgii - Pomorze Przednie ?

łączę wyrazy szacunku,

Marek Gróbarczyk

Poseł do Parlamentu Europejskiego